Szanowni Państwo,
Upływający mi – jest 23.50 🙂 – tydzień był nieco krótszy ze względu na czwartkowe święto. Ale to nie znaczy, że zwolniliśmy tempo. Przeciwnie, przygotowując się do przejęcia 1 września odpowiedzialności za Uczelnię z rąk JM Rektora, prof. Adama Jezierskiego, staram się możliwie jak najwięcej elementów układanki przygotować do działania po tej dacie. A jeśli to możliwe, niektóre uruchomić – za zgodą JM Rektora – jeszcze wcześniej. Czy to się uda? Czas pokaże.
Epidemia spowodowała znaczące zmiany w naszym życiu na Uniwersytecie. Dużo poważniejsze, niż chwilowe zawieszenie procedur wyborczych. Dotknęły one całą społeczność, w różnym stopniu zmuszając do odpowiedzi na pytanie o naszą przyszłość. W tych dniach nie brakuje proroków wieszczących katastrofalne skutki epidemii. Ja nie zamierzam im odbierać pracy. Natomiast chciałbym przekazać Wam to, co dla Uniwersytetu wydaje mi się kluczowe w nadchodzących latach. Tak, w ciągu co najmniej kilku lat, bo epidemia pokazała dobitnie, że kierowanie naszą Wspólnotą nie może opierać się na reagowaniu na bieżące zagrożenie. Musimy spojrzeć szerzej i dalej. I z myślą o przyszłości skorzystać dziś z możliwości zbudowania nowego, gotowego na wszelkie wyzwania Uniwersytetu.
Ha! Na Uniwersytecie Wrocławskim 12.04 minęła pierwsza miesięcznica zawieszenia zajęć. Z tej okazji właśnie dla Państwa ten cudnej piękności placek drożdżowy ze śliwkami – własną ręką przygotowany!
Drodzy Koleżanki i Koledzy,
Doktoranci i Studenci,
Ostatnie dni przyniosły szereg zmian przepisów, które bezpośrednio wpływają na życie tak Uniwersytetu, jak naszego Wydziału. JM Rektor przedłużył termin zawieszenia zajęć na Uniwersytecie do dnia 30 kwietnia. W związku z tym pojawiły się ze strony wykładowców pytania, czy należy zgodnie z Zarządzeniem Dziekana nr 4/2020 przygotowywać rozkład zajęć do końca semestru, czy tylko do 30 kwietnia.
Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego rozporządzeniem z dnia 23 marca 2020 r. zawiesił działalność dydaktyczną uczelni wyższych w ich siedzibach dopuszczając w paragrafie 1, ustęp 4, że:
organy kolegialne uczelni oraz organy kolegialne samorządu studenckiego i samorządu doktorantów podejmują wyłącznie uchwały niezbędne do zapewnienia ciągłości funkcjonowania uczelni. Uchwały są podejmowane w trybie obiegowym albo za pomocą środków komunikacji elektronicznej niezależnie od tego, czy taki tryb ich podejmowania został określony w aktach wewnętrznych uczelni.
Dwa dni później Minister doprecyzował:
kolegia elektorów uczelni publicznych, komisje stypendialne, komisje i zespoły powołane w postępowaniach w sprawach nadania stopni i tytułu prowadzonych w uczelniach oraz komisje i inne gremia działające na podstawie statutów uczelni podejmują uchwały za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Drodzy Koleżanki i Koledzy,
Doktoranci i Studenci,
za nami drugi, pełny tydzień nieobecności w gronie współpracowników, koleżanek, przyjaciół. Jestem szczęśliwy, bo mogę powiedzieć, że dotychczas nie otrzymaliśmy żadnej informacji o zachorowaniach naszych pracowników lub studentów. Z wieloma z Was koresponduję, rozmawiam na czacie w Teamsach, jedynie wyjątkowo mam okazję spotkać w pracy, w Dziekanacie. Wszystkim bardzo serdecznie dziękuję za pogodę ducha, otwartość i niesłabnący entuzjazm w obliczu wyzwań, jakie postawiła przed nami epidemia. Szczególne podziękowania składam pracownikom naszej administracji i bibliotek, którzy pomimo ryzyka zachorowania stawiają się na dyżury w swoich jednostkach. To oni swoją obecnością zapewniają obieg dokumentacji i dostęp do informacji. Bez nich nie moglibyśmy przygotowywać zajęć, rozliczać grantów, składać aplikacji o wsparcie nowych projektów badawczych, przygotowywać obron czy przeprowadzać rozpoczętych postępowań dyplomowych. Za ich codzienną odwagę i oddanie jestem im bardzo wdzięczny.
Świat wokół nas powoli zamarza. Kolejne restrykcje związane z profilaktyką zakażeń wirusem dotyczą nie tylko poruszania, ale też funkcjonowania instytucji prywatnych i publicznych. Najbardziej spektakularnie uderzają w te, które żyją spotkaniami ludzi – kina, teatry, muzea, biblioteki, ale też restauracje, puby, sale koncertowe. Dzięki technologii udaje nam się na Uniwersytecie nieco oszukać rzeczywistość. Spotykamy naszych studentów na zajęciach w przestrzeni wirtualnej, coraz częściej komunikujemy się w ten sposób także między sobą, wykładowcami i pracownikami administracji. Bardzo łatwo jest jednak dziś o zubożenie tego, co jest sednem kultury akademickiej: relacji opartej o dialog, o bezustanne poszukiwanie lepszych rozwiązań nowych, a czasami bardzo starych problemów.
Czytaj dalejUniwersytet w czasie epidemii – Uniwersytet otwarty i aktywny
Nie miałem, a dziś tym bardziej nie mam dylematu, czy Uniwersytet powinien być raczej ośrodkiem dydaktycznym, badania przekazując PAN czy instytutom badawczym, czy jednak przede wszystkim badawczy, dydaktykę przesuwając do PWSZetów i młodszych uniwersytetów. Zmiany, jakie w naszym funkcjonowaniu wywołała pandemia, wyraźnie określają naszą przyszłość. To dzisiejsza sytuacja dobitnie wskazuje, że rolą Uniwersytetu musi być funkcjonowanie jako powszechnie dostępnego ośrodka innowacji i racjonalnej, wyprzedzającej potrzeby teraźniejszości, refleksji nad stanem świata i otaczającej społeczności.
To nie jest łatwy czas. Nasz codzienny świat pękł wyjątkowo głęboko, a wiele wskazuje, że najgorsze wciąż przed nami. Ale, jak w przypadku każdego kryzysu, jest to przede wszystkim okazja, by zobaczyć samego siebie. Odnaleźć swoje silne punkty i sprawdzić, jak można je rozwijać. Jeśli zaś znajdą się słabe miejsca – próbować je wzmocnić.
Czytaj dalejWspólnota i kreatywność – uniwersytet nie może się poddać!
Dziś bardzo krótko, bo obowiązków i prac co niemiara w związku z obecną sytuacją. Czytając korespondencję z listy elektorskiej pomyślałem, że może warto spojrzeć na problem terminów debaty i wyborów z perspektywy celu tych działań. Mniejsza o kandydatów – jakkolwiek to w moich ustach musi brzmieć – i ich bieżące zamiary i potrzeby.
Te wybory przesądzą o przyszłości naszego Uniwersytetu w większym stopniu, niż jakiekolwiek w minionej dekadzie. To nie powinna być ani walka kogutów, ani konkurs pięknych obietnic. Spieramy się fundamentalnie o kierunek i charakter naszej Wspólnoty. To nas dzieli, ale może być też źródłem siły, jeśli nie damy się skonfliktować i wystąpimy jako Wspólnota w imię naszych wartości i wspólnej przyszłości.
Apeluję – zaufajmy wybranym przez nas i naszych reprezentantów organom. Niech UKW wnikliwie zważy racje i podejmie decyzje kierując się dobrem całej Wspólnoty – tej dziś i tej jutro.
I zachęcam – spierajmy się, ale nie działając za kulisami, lecz transparentnie, pytając o cele i metody, o wizję dla Uniwersytetu i realne, oryginalne rozwiązania. Mamy szansę wybrać przyszłość. Nie zmarnujmy jej.