Długi okres zawieszenia zajęć w murach naszego Uniwersytetu skłonił mnie do zastanowienia się nad tym, co jest najważniejsze w naszej dydaktyce? Co może być nowe, co jest odwiecznym wyzwaniem w relacji student – mistrz? Kryzys zmusza do podejmowania decyzji pod kątem tego, co jest dla nas najważniejsze, najcenniejsze. Co w tym świetle okazało się być centrum aktywności dydaktycznej?
Czytaj dalejEpidemia i nowe/stare wyzwania dydaktyki akademickiej
Koleżanki i Koledzy,
Drodzy Doktoranci i Studenci,
Pan Premier, a w ślad za nim nasze Ministerstwo, ogłosiło, że z dniem 25 maja będzie możliwy powrót studentów ostatnich lat oraz uczestników zajęć, które nie mogą być świadczone w formie zdalnej, na uczelnie. Jednak oficjalny komunikat Ministerstwa jest dość enigmatyczny
Przewidujemy, że od 25 maja przywrócona zostanie możliwość prowadzenia zajęć dydaktycznych na ostatnich latach studiów oraz tych zajęć, także w ramach kształcenia doktorantów, które nie mogą być realizowane z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość, w tym w laboratoriach, centrach symulacji medycznej itp.
Jako z zawodu trudniący się egzegezą tekstu historyk mógłbym z lubością rozwodzić się nad modalnościami tego komunikatu. Ale szkoda na to czasu. Mówi on mniej lub bardziej wprost – nie wiemy jeszcze, jak i co zrobić, ale pan Premier zapowiedział, że niektórzy z Was mogą wracać.
Czytaj dalejList IX. Powroty, ale nie szybko! I sukcesy, sukcesy…
Nie miałem, a dziś tym bardziej nie mam dylematu, czy Uniwersytet powinien być raczej ośrodkiem dydaktycznym, badania przekazując PAN czy instytutom badawczym, czy jednak przede wszystkim badawczy, dydaktykę przesuwając do PWSZetów i młodszych uniwersytetów. Zmiany, jakie w naszym funkcjonowaniu wywołała pandemia, wyraźnie określają naszą przyszłość. To dzisiejsza sytuacja dobitnie wskazuje, że rolą Uniwersytetu musi być funkcjonowanie jako powszechnie dostępnego ośrodka innowacji i racjonalnej, wyprzedzającej potrzeby teraźniejszości, refleksji nad stanem świata i otaczającej społeczności.